Bovenstaand beeld illustreert hoe mijn zoon op zijn 14e jaar besloot te gaan koken. Zijn moeder, styliste Birgitta Gadellaa, had haar reuk en smaak vrijwel volledig verloren en hij wilde ontdekken wat ze nog wél zou kunnen proeven. De onlogische schaduwen die misschien pas in tweede instantie opvallen geven het beeld zijn sfeer.

Na de digitalisering van fotografie halverwege 2000 nam dit vak enorm toe in populariteit, waardoor ik vond dat het tijd was voor een andere benadering om onderscheidend te blijven. Graag wilde ik weer gebruik maken van mijn ervaring met studio-verlichting uit de jaren 70 / 80. Kijkend naar het gebruik van de lichtval in de klassieke schilderkunst, ontdekte ik doordat licht en schaduw vaak niet helemaal kloppen, bijzondere sferen mogelijk zijn. 

Voor het oog ziet bovenstaande foto er simpel en aannemelijk uit, maar pas als je bewust wordt van het feit dat de voorzijde van de kopjes niet in de schaduw kunnen staan, krijgt het beeld een andere lading. Het was dit schilderij dat mij op het spoor bracht.
Meer voorbeelden van het intrigerende ‘BiDirectionalLight‘